Mapa - Leicester

Leicester (IPA: ) – miasto w Wielkiej Brytanii (Anglia), w hrabstwie ceremonialnym Leicestershire, będące samodzielną jednolitą jednostką administracyjną (unitary authority). Leicester jest największym miastem regionu East Midlands; położone jest nad rzeką Soar. Niedaleko znajduje się park narodowy National Forest.

Leicester jest jednym z najstarszych miast w Anglii, zostało założone przez Rzymian. Nazwa zakończona na -cester pochodzi od łac. castra – „obóz”. W mieście znajduje się wiele zabytków z różnych epok.

Burmistrzem miasta jest Sir Peter Alfred Soulsby (ur. 27 grudnia 1948) brytyjski polityk Partii Pracy.

20 czerwca 2013 r. miasto zostało czwartym ośrodkiem kulturalnym w Wielkiej Brytanii.

Historia miasta sięga czterdziestego roku naszej ery. Istniała osada Celtów zdobyta przez Rzymian. Zachowały się ruiny rzymskiej łaźni Jewry Wall, której fundamenty znajdują się kilka metrów poniżej poziomu obecnych ulic. Miasto zostało ważnym ośrodkiem wikingów po wycofaniu się Rzymian około 877 roku. Pozostałości po wikingach można zobaczyć w nazwach ulic. Po upadku wikingów rozpoczęły się rządy Normanów. W okresie średniowiecza miasto stało się ważnym ośrodkiem przemysłowym produkującym wełnę i przerabiającym skóry zwierzęce. Raz w roku organizowano targ, gdzie przybywali kupcy z Midlands. Handel lokalny opierał się na cechach rzemieślniczych. Siedzibą rzemieślników oraz władz miasta był ratusz miejski Guildhall. Od XV wieku miastem Leicester rządził burmistrz. Ludność miasta w XVI wieku liczyła ponad trzy tysiące mieszkańców. W latach 1564, 1579, 1583, 1593 oraz w pierwszej połowie XVII wieku w mieście panowała epidemia czarnej ospy, podczas której masowo umierali mieszkańcy. W 1642 r. wybuchła wojna domowa pomiędzy zwolennikami parlamentu i monarchii. W 1645 nastąpił atak królewskiej armii liczącej 5,000 żołnierzy. Obrony miasta podjęło się dwa tysiące osób. Miasto było trudne do zdobycia ze względu na mury obronne. W czasie oblężenia zginęło wielu mieszkańców miasta. Zabudowa miasta w XVII wieku była w większości drewniana. W 1681 roku zakupiono pierwszy wóz strażacki. Na początku XVIII wieku ludność miasta zwiększyła się do 17 tys. mieszkańców. W XVIII wieku zaczął intensywnie rozwijać się przemysł. Na rzece Soar zakończono w 1794 r. budowę kanału, którym były transportowane surowce mineralne: węgiel i rudy żelaza. Od roku 1796 roku rozpoczęła się intensywna produkcja włókiennicza. W następnych latach Leicester rozwijało się na bazie przemysłu, handlu i usług. Leicester w połowie XIX wieku liczyło około 50 tysięcy mieszkańców. W 1821 roku założono pierwsze gazowe oświetlenie uliczne, a w 1830 wybrukowano większość miejscowych chodników. W 1832 uruchomiono linie kolejową, od 1857 oferującą bezpośrednie połączenie z Londynem. W 1836 r. powstała miejska policja. W roku 1853 powstał miejski system wodociągowy, dwa lata później system kanalizacyjny. W mieście powstały placówki publiczne: szkoły, szpitale i biblioteki. W 1876 roku oddano do użytku ratusz miejski. W 1881 uruchomiono linię telefoniczną, a w 1894 roku część ulic miejskich podłączono do nowego systemu sieci elektrycznej.

Powstawały linie tramwajowe ułatwiające komunikację, obecnie nieistniejące. Leicester odzyskało prawa miejskie w 1919 roku. W 1926 r. powołano biskupa Leicesteru.

Podczas II wojny światowej miasto nie uległo zniszczeniom. Po wojnie miasto przyjmowało emigrantów, m.in. Żydów, Polaków, Łotyszów, Ukraińców, Włochów, Niemców. W latach pięćdziesiątych do miasta tłumnie przybywali emigranci z Azji, m.in.: Hindusi, Pakistańczycy oraz ludność z Afryki oraz Ameryki Łacińskiej.

Miasto obecnie jest jednym z najważniejszych ośrodków przemysłowych Wielkiej Brytanii.

26 marca 2015 roku odbyła się ceremonia powtórnego pochówku Króla Ryszarda III. Szczątki złożono w katedrze św. Marcina w Leicesterze, w obecności członków rodziny królewskiej, dygnitarzy i przywódców religijnych. Uroczystości pogrzebowe miały charakter ekumeniczny, anglikańsko-katolicki, ponieważ do rozłamu kościoła w Anglii doszło już po śmierci króla. Liturgii przewodniczyli anglikański Arcybiskup Canterbury, Justin Welby i katolicki Prymas Anglii i Walii, kard. Vincent Nichols.